به گزارش همشهری آنلاین به نقل از خراسان، گیتی موسوی، بانوی ۴۵ ساله و ورزشکار تبریزی که رکورد جهانی کشیدن تریلر را دارد، با قدرت و آمادگی جسمانی بالای خود، ۲۷۵ کیلوگرم وزن را به طرز حیرت‌انگیزی به مدت یک دقیقه و ۱۷ ثانیه و ۷۵ صدم ثانیه روی پاهای خود تحمل کرد. و در حضور داوران، نامش را به عنوان اولین زن جهان که چنین رکوردی از خودش به جا می‌گذارد، ثبت کرد. او که یک روز قبل از ثبت رکورد، پدرش را از دست داده بود، برای شادی روح او، با ایمان به توانایی‌اش، پا به میدان گذاشت و این رکورد را از آن خود کرد. در حاشیه این رکوردزنی هم، ۱۱ تایر را در یک دقیقه جابه‌جا کرد. گفت‌وگو با قوی‌ترین زن جهان را درباره زندگی ورزشی و لحظه تاریخی رکوردشکنی‌اش بخوانید.
۱۰ سال است که بدن‌سازی کار می‌کنم
موسوی که به‌تازگی به عنوان رئیس هیات کراس‌ترینینگ استان آذربایجان شرقی انتخاب شده، می‌گوید: نزدیک ۱۰ سال است که بدن‌سازی کار می‌کنم. بدن‌سازی بیشتر مربوط به تقویت عضلات بدن است و باعث قوی شدن فرد می‌شود. از کودکی در رشته آمادگی جسمانی کار می‌کردم که بیشتر سرعت انسان را بالا می‌برد. چند ماهی هم هست که رشته ورزشی دیگری به نام کراس‌ترینینگ وارد کشورمان شده است. در این رشته ورزشکار علاوه براین که می‌تواند قدرت بدنی‌اش را بالا ببرد، سرعت و استقامتش هم بالا می‌رود. یعنی زمانی که من آمادگی جسمانی کار می‌کردم، فقط سرعت داشتم و در حد رکوردهای جهانی نبود. در واقع متوجه شدم این رشته ورزشی هم قدرت بدنم را بالا می‌برد و هم سرعت استقامتم را. کراس‌ترینینگ در واقع همان ورزش بدن سازی یا آمادگی جسمانی است و ورزشکار این رشته در همه ابعاد رشد می‌کند.
روس‌ها باور نمی‌کردند تریلی ۱۲ تنی کشیدم
اولین ثبت رکوردم مربوط به ۱۱ فروردین سال ۹۸ بود که یک تریلی به وزن ۱۲ تن و ۲۷۰ کیلوگرم را کشیدم. ۱۰ روز بعد از آن رویداد، خبرگزاری روسیه با من تماس گرفت که خانم موسوی می‌شود این رکورد را جلو دوربین‌های ما دوباره بزنید که ما هم از نزدیک شاهدش باشیم و ضبطش کنیم. نمی‌دانم شاید باور نمی‌کردند. در نهایت قبول کردم و اتفاقا آن‌جا ۱۱۰ کیلو هم بیشتر کشیدم، یعنی ۱۲ تن و ۳۸۰ کیلو. قبل از آن رکورد جهانی کشیدن تریلی مربوط به یک خانم استرالیایی بود که ۱۱ تن و ۳۵۰ کیلوگرم را کشیده بود و خوشبختانه من رکورد آن زن را هم شکستم. همان زمان یکی از مسئولان ورزشی به من گفت چرا اولین رکوردت این قدر زیاد بود.
همه اعضای خانواده‌مان ورزشکارند
عاشق پدرم بودم و هستم. پیگیر کارهایم بود و منتظر که روز ثبت رکورد اسکات نشسته‌ام هم فرا برسد و کنارم باشد که متاسفانه روز قبل از ثبت رکورد ایست قلبی کرد. پدر مرحومم از پهلوانان قدیم شهر بود و بین مردم به پهلوان سید شهرت داشت. او راننده تریلی و خیلی آدم قوی بود و یک‌هو تایر تریلی را برمی‌داشت و پرتاب می‌کرد. عموی بنده هم باستانی‌کار بود. برادرکوچک‌ترم دوچرخه‌سوار حرفه‌ای و خواهرم هم اسب‌سوار است.
روزی حداقل ۵ ساعت تمرین می‌کنم
روزی ۵ ساعت تمرین می‌کنم. ۳ ساعت در باشگاه کراس‌ترینینگ با بدن‌سازی کار می‌کنم و ۲ ساعت هم در استخر شنا می‌کنم. بیشتر تمریناتم از نوع هوازی و بدن‌سازی است. هفته‌ای ۲ روز هم استراحت می‌کنم، چون اگر استراحت نکنم، انرژی برایم نمی‌ماند و کارم سخت‌تر می‌شود.
رکوردم را به افتخار سردار سلیمانی ثبت کردم
لحظه‌ای که داشتم رکوردم را ثبت می‌کردم فقط به سردار سلیمانی فکر می‌کردم. من رکوردم را به افتخار سردار سلیمانی و سالگرد ایشان ثبت کردم، چون همه ما امنیتمان را مدیون ایشان هستیم. اگر سردار سلیمانی در عراق و سوریه با داعش نمی‌جنگید، داعش الان در کشور ما بود. زمانی که می‌بینم دخترم به‌راحتی به کلاسش می‌رود، این را مدیون سردار سلیمانی می‌دانم. هر موقع به یاد سردار می‌افتم احساس آرامش می‌کنم.
خانواده‌ام با این نوع ورزش مخالف بودند
خانواده‌ام با ورزش کردنم مخالف نبودند، ولی با ورزش حرفه‌ای‌ام مخالفت می‌کردند، چون می‌ترسیدند آسیب ببینم. پدر عزیزم تا همین یک هفته پیش به مادرم می‌گفت که ای‌وای، گیتی دوباره می‌خواهد رکوردزنی کند! هی می‌گفت خدایا پایش چه می‌شود. بالاخره پدر و مادرند و طبیعی هم هست که نگران شوند. مادرم در لحظه ثبت رکورد فقط آیةالکرسی می‌خواند و خیلی نگران بود، چون ممکن بود برای قلبم اتفاقی بیفتد یا ریه‌ام یا رباط پاهایم پاره شود. مادرم همیشه می‌ترسد اتفاقی برایم بیفتد. برادرم که می‌گوید خود دانی! اما خواهرم همیشه مرا تشویق و کمک می‌کند. من برای همین کارهای چالشی ساخته شده‌ام. دوست ندارم زندگی لاک‌پشتی داشته باشم. با این حال، در طول این سال‌ها مصدومیت‌های زیادی داشتم.
این کار مردانه است
قبول دارم کارم مردانه است. البته بعضی از آقایانی که وارد این رشته می‌شوند از استروئید استفاده می‌کنند. ولی من هرگز از استروئیدها استفاده نکرده‌ام، تازگی‌ها فقط کمی مکمل استفاده می‌کنم. چون یک خانم حرکات مردانه را انجام می‌دهد، برای مردم خوشایند است. این را هم بگویم من هم حرکات قوی و رکوردهایم را به ثبت می‌رسانم و هم یک خانواده خوب دارم. به دختران توصیه می‌کنم وارد این رشته ورزشی نشوند، چون آسیب‌زاست و از طرف دیگر اعتیادآور است.
ثبت رکورد جدید
علاقه زیادی به ثبت رکوردهای استقامتی داشتم و بالاخره جمعه هفته گذشته این کار را انجام دادم. تحمل وزنه ۲۷۵ کیلویی روی پاها، آن هم وقتی که روی هوا نشستی و صندلی وجود ندارد تا روی آن بنشینی، کار راحتی نیست. البته کسی که بخواهد روی صندلی بنشیند، باز هم نمی‌تواند این وزنه‌ها را روی پاهایش تحمل کند. این کار از یک طرف، یک حرکت قدرتی بود که پاها باید وزنه‌ها را تحمل می‌کردند و از طرف دیگر حرکت استقامتی هم به شمار می‌رفت، چون باید در وضعیت ۹۰ درجه می‌نشستم و وزنه‌ها را تحمل می‌کردم. اگر از وضعیت ۹۰ درجه خارج می‌شدم، داوران قبول نمی‌کردند.
همچنین پاهایم نباید تکان می‌خورد و مچ پاها نباید می‌لرزید. بهتر بگویم کوچک‌ترین حرکت باعث می‌شد این وزنه‌ها بریزند و فرد درجا رباط پاره کند یا پایش بشکند. این حرکت از رکورد تریلی‌ام سخت‌تر بود. علت اجرای دقیق مهارتم این بود که من مطمئن بودم بر کراس‌ترینینگ مسلط شدم و استقامت بدنم بالا آمده و با قاطعیت گفتم که می‌توانم این حرکت را انجام دهم. حرکتی انجام دادم و به ثبت رساندم که حالا حالاها کسی نتواند انجام دهد و به خاطر همین سعی کردم رکورد بالایی را بزنم. نام دقیق رکورد هم اسکات نشسته کنار دیوار بود و دلیل این نام گذاری هم این است که باید صاف بنشینیم.
جالب است بدانید که آقای رضایی، مسئول ثبت رکوردها که از تهران آمده بود به من گفت، نیازی نیست بیشتر از ۳۰ ثانیه بنشینی و تحمل وزنه ۱۰۰ کیلویی هم برای ثبت رکورد کفایت می‌کند، ولی من گفتم نه، می‌خواهم وزنه ۲۷۵ کیلویی را تحمل کنم و این‌طور شد که با موفقیت، اسکات نشسته کنار دیوار را با وزن ۲۷۵ کیلوگرم به مدت زمان یک دقیقه و ۱۷ ثانیه و ۷۵ صدم ثانیه به جا گذاشتم. آدم در حالت عادی با خودش می‌گوید یک دقیقه نشستن است دیگر! خوب است بدانید زمانی که صفحه‌ها را روی پاهایم می‌چیدند، آن قسمت را جزو زمان حساب نمی‌کردند. به من گفتند اول ۲۷۵ کیلوگرم را روی پاهایت می‌چینیم و بعد از چیدن و به محض ثابت شدن، زمان‌سنج را می‌زنیم و شروع به ثبت رکورد می‌کنیم. یعنی زمانی که یکی‌یکی صفحه‌های ۲۰ کیلویی را روی پاهایم می‌گذاشتند، طوری که از سرم هم بالاتر آمده بود، هنوز زمان‌سنج را نزده بودند.
فقط چیدن صفحه‌ها و تحملشان در آن حالت، حدود ۳ دقیقه طول کشید. نه باید خم می‌شدم، نه بالاتر می‌رفتم و نه پایین‌تر می‌آمدم و صرفاً باید ۹۰ درجه می‌نشستم. داور گفت حق نداری زمان چیدن صفحه‌ها را حساب کنی و ما هم حساب نمی‌کنیم. با خودم گفتم ای‌کاش ۳۰۰ کیلو را تحمل می‌کردم. اولین نفر در دنیا هستم که رکورد اسکات نشسته را ثبت کردم.
نظر شما